Het Waterlooplein: wie kent het niet? Gelegen in het hart van onze hoofdstad. Amsterdamser kan bijna niet. Van oorsprong een Joodse markt met al 135 jaar een eigen marktcultuur ‘van vader op zoon’, met eigen Amsterdamse woorden en marktwijsheden. Daar kom je nog een patatkar tegen waar je voor 1,30 euro koffie haalt. Het is het plein waar je alle paradijsvogels tegenkomt en je liefdevol de huid vol gescholden kunt worden.
Symbolisch fantastisch dat er juist nú een tentoonstelling over de markt in het Joods Historisch Museum is. Symbolisch tragisch dat juist nú deze meest naaste Mokumse buurman een kopje kleiner gemaakt wordt door de gemeente Amsterdam. Nadat Amsterdam al kleine ondernemers verloor aan de monocultuur, woningen verloor aan airbnb, parken verloor aan festivals, kades verloor aan nalatigheid en beleidsrichting verloor aan Corona, verliest Amsterdam nu het Waterlooplein aan ‘visuele’ prestatiedwang van ambtenaren.
Altijd maar weer die geweldige ideeën om een goed recept te moeten verbeteren. Jazeker, het plein is verwaarloosd en heeft al lang nieuwe bestrating nodig. En ja, de Stopera had wat ons betreft nooit gebouwd moeten worden want het maakte ons plein lelijk, koud en tochtig. Maar is de enige juiste oplossing dan de markt halveren? Om een winkelcentrum met horeca in de Stopera te realiseren? De markt tot ‘sunday market’ te transformeren? Om het laatste beetje ‘echt Amsterdam’ de stad uit te jagen?
Wie hunkert er niet naar het Waterlooplein van Jack Maandag? Van Ed van der Elsken? Van een facade met oude poppen in plaats van rode bakstenen? Of naar een laagdrempelige opstapplek voor je onderneming nadat je door corona je baan bent verloren? Vanaf vandaag mogen marktondernemers een piepklein plekje kiezen aan de andere kant van de Stopera, of voor de Moses en Aaronkerk, of op de Nieuwmarkt. Voor de duur van de verbouwing van anderhalf jaar.
Na jaren van uitsterfbeleid waarin de gemeente de ondernemers geen huurcontract verleende om hen zo zonder rechten keihard aan de kant te schuiven. Petitie, talloze inspraakavonden en ombudsman negerend. Laten we deze ondernemers keihard steunen in deze moeilijke tijden en de gemeente hun ongelijk letterlijk onder de neus duwen. Laten we elkaar op het Waterlooplein ontmoeten en over gekke spullen praten. Laten we gekke oude jassen kopen en dragen in plaats van internetshoppen. Laten we hopen dat de rechtszaken van de FNV de problemen van de ondernemers, veroorzaakt door de gemeente, zullen oplossen.
Rozemarijn Geus, namens 12.000 petitieondertekenaars, buurtbewoners en marktondernemers.